Zasadność wypłaty nauczycielowi wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy

Zgodnie z przepisami art. 47 Kodeksu pracy, określonym grupom pracowników, po ich skutecznym przywróceniu przez sąd pracy do pracy, przysługuje prawo dochodzenia od pracodawcy wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy. Do takich pracowników zalicza się m.in. pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, pracownika w wieku przedemerytalnym, a także innych pracowników jeśli rozwiązanie ich umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego. (czytaj: niekodeksowego).

W ramach pomocy prawnej świadczonej na rzecz szkół i nauczycieli, nasza Kancelaria reprezentowała szkołę publiczną w sporze z nauczycielką, która dochodziła wynagrodzenia na podstawie wskazanego przepisu Kodeksu pracy. Swoje roszczenia nauczycielka wywodziła z treści przepisów art. 20 ust. 3 Karty Nauczyciela uznając, że przepis ten stanowi przepis szczególny w rozumieniu art. 47 zd. 2 Kodeksu pracy.

Wydające w sprawie wyrok – Sądy I i II instancji oddaliły powództwo i przychyliły się do naszego stanowiska, zgodnie z którym, żaden przepis Karty Nauczyciela, a zwłaszcza normy art. 20 ust. 3, nie stanowią dla nauczyciela  podstawy dla przyjmowania, że jego stosunek pracy jest szczególnie chroniony, a rozwiązanie go podlega ograniczeniu.

W konsekwencji nauczycielowi przywróconemu do pracy, co do zasady przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc.